Durf je de rommel even te laten liggen?

/in /door

We leven in zo’n maakbare wereld dat veel mensen alles wat niet welgevallig is, zo snel mogelijk willen opruimen. Zo gaan we van alles doen om gedachten en gevoelens die we liever niet hebben, weg te krijgen. We zoeken afleiding, doen oefeningen in positief denken, we doen The Work met een motief of we proberen dingen weg te mediteren. En als dat niet lukt (en meestal lukt het niet of alleen kortstondig), slaan teleurstelling en wanhoop toe. Wat is een gezonder alternatief?

Een gezonder alternatief is om te zien en te ervaren wat er is, zonder het te willen wegwerken. Als je een ‘negatief’ gevoel ervaart, probeer er dan eens bij te blijven zonder dat je iets wilt oplossen of opruimen.

Na verloop van tijd kun je jezelf de volgende vragen stellen:

  • Wat proberen de ‘negatieve’gevoelens mij duidelijk te maken?
  • Wat vertelt mijn lichaam mij?
  • Welke gedachten zitten onder deze gevoelens verborgen?
  • Zijn die gedachten waar?
  • Noem tenminste 1 en ten hoogste 3 redenen waarom het ook goed zou kunnen zijn dat ik op dit moment deze ‘negatieve’gevoelens ervaar.

Zomerschool: wie komt voor wie?

/1 Reactie/in /door

Eind juli/begin augustus jl. was ik in Bad Neuenahr, een lieflijk kuuroord tussen Bonn en Koblenz en de Europese locatie van The School for The Work of Byron Katie. Het was de derde School waarin ik als staflid werkzaam was. Er waren ongeveer 340 deelnemers en 70 stafleden. De vraag is: Wie komt voor wie?

Byron Katie verwelkomde de stafleden als volgt: “Je denkt misschien dat je hier bent voor de deelnemers. Het is echter omgekeerd: alle deelnemers komen om onze gevoelige snaren te raken. Ze komen om ons meer van onszelf te laten zien.”

Ik kan me niet herinneren dat Katie dit in mijn eerdere Schools zo onomwonden zei of misschien heb ik het toen niet gehoord? Haar woorden kwamen voor mij helemaal uit. Elke deelnemer die ik ontmoette of met wie ik werkte, raakte bij mij een gevoelige snaar: irritatie, ongeduld, onbegrip, begrip, sympathie, verbinding, liefde en verlangen.

Enerverende en soms turbulente gedachten en gevoelens waren het gevolg. Ik heb ervaren dat – zolang mijn geest zich ergens aan hecht ofwel om het te vermijden ofwel om het te verkrijgen – er geen stilte en vrede in mezelf is. En dat ik dan niet in staat ben tot open verbinding met wat zich in de realiteit voordoet.

Aanvankelijk was ik teleurgesteld in mezelf dat ik me zo liet meeslepen. Mijn eerste reactie was om deze gevoelens te beheersen als een professional. Dat heb ik geleerd en dat ben ik gewend. Totdat ik me bewust werd dat ik daarmee mezelf –mijn kwetsbaarheid en authenticiteit – verborgen hield achter professioneel gedrag.

Het is niet altijd makkelijk om werkelijk lief te hebben wat er is, in mezelf en daarmee ook in anderen.