Odissea inspiratie Naar de top

Waarom met vakantie?

Het weer zorgt op dit moment niet voor een vakantiegevoel. Feit is dat voor veel mensen de zomervakantie bijna voor de deur staat. De afgelopen dagen hoorde ik op diverse plekken mensen hun verlangen uiten om na een jaar hard werken eindelijk met vakantie te gaan. Op zoek naar tijd, rust, ontspanning, avontuur of wat dan ook. Kennelijk allemaal zaken die een heel jaar wachten om tijdens de vakantie gerealiseerd te worden. Straks na de vakantie kun je geheid horen dat mensen het ‘vakantiegevoel’ willen vasthouden dan wel al weer kwijt raken.

Is dat niet vreemd? Zo’n scheiding tussen je leven op het werk en je leven tijdens een vakantie? Een soort van ‘uitgesteld’ leven?

Wat is er aan de hand met werk?

“Why do so many people work so hard so they can escape to Disneyland? Why are video games more popular than work? Why do many workers spend years dreaming about and planning for retirement? The reason is simple and dispiriting. We have made the workplace a frustrating and joyless place where people do what they are told and have few ways to participate in decisions or fully use their talents.” (Dennis W. Bakke, CEO Imagine Schools, USA).

Dit citaat komt uit een interessante studie van Frederic Laloux  ‘Reinventing Organizations’ die ik na mijn (vroege) vakantie aan het lezen ben. Centraal daarin staat de vraag hoe we totaal nieuwe organisatiestructuren kunnen ontwerpen, nu de bestaande organisatiestructuren in hun voegen kraken of vastlopen. Een symptoom daarvan is bijvoorbeeld een gebrek aan intrinsieke motivatie of waarachtig commitment van medewerkers.

Een weeffout

In de ons bekende organisatiestructuren wordt een weeffout zichtbaar die desastreuze effecten heeft. Die weeffout heeft de vorm van een piramide en gaat over de verdeling van macht. Klimmen naar de top van de piramide, naar invloed en macht, maakt van alles in ons los: we vergelijken, we willen scoren, presteren, we zien de ander als een concurrent of obstakel, we bedrijven politiek of spelletjes, we zitten in een strijd, we ervaren stress. Wie niet meedoet of onderweg afhaakt én toch in de piramide blijft, verliest invloed, ziet de zoveelste reorganisatie op zich afkomen en betreedt al gauw een groot grijs gebied van berusting, frustratie, klagen, uitzingen en stress.

In deze wereld zijn Disneyland, videogames, vakantie en pensioen overlevingsinstrumenten.

Wat is nodig?

In mijn vak heb ik te maken met mensen die werken in de top van de piramide of daaronder. Veel van hun vragen gaan over ‘Hoe ga ik om met …?’ en op de puntjes staan diverse realiteiten die zich in hun organisaties afspelen. Je eigenheid hervinden of bewaren én je effectief bewegen in het systeem, daar gaat het dan om.

“Houden wij, coaches, daarmee niet onbedoeld ‘perverse’ organisatiesystemen in stand?” Deze indringende vraag is al eens aan de beroepsgroep van coaches gesteld. Dat zou kunnen én deze vraag gaat ons allen aan. Immers, houden we niet allemaal de genoemde weeffout in stand? Door ons naar de macht toe te vechten of ons er juist vanaf te keren? In plaats van naar jezelf én met elkaar te kijken welke wezenlijke  transformatie nodig is, te beginnen in onszelf.

1 oktober is Frederic Laloux in Nederland om de Nederlandse vertaling van zijn onderzoek te presenteren. Niet te missen voor ondernemers, leiders, coaches en adviseurs die iets anders willen. Ik ga. Kom je ook?

En niet te vergeten: een prettige vakantie!